publications

Jakie będą największe wyzwania rynku nieruchomości w nadchodzącej dekadzie? Tak brzmiało pytanie zadane kilkudziesięciu specjalistom rynku nieruchomości w Polsce. Z jednej strony zależało nam na otwartej formule odpowiedzi. Z drugiej na wyłonieniu najważniejszych zagadnień, które w następnych latach będą przebijały się do debat prowadzonych w ramach rynku nieruchomości.

Jak wyglądać będzie nasze życie po koronawirusie? Świat, w którym się właśnie znaleźliśmy, jest radykalnie inny od tego sprzed tygodnia - nie ma powrotu do tego, co było. Przymusowa izolacja sprawiła, że zmieniły się nasze codzienne nawyki. Żyjemy bardziej lokalnie oraz wspólnotowo i z większą odpowiedzialnością za innych.

Zaczynamy zwracać uwagę na zmieniające się potrzeby końcowych użytkowników. Coraz częściej mówimy o elastyczności, adaptacjach i wielofunkcyjności budynków. Polski rynek nieruchomości dostrzega też, że demografia jest nieubłagana i nasze społeczeństwo będzie się niebawem szybko starzeć. Jednocześnie wysokie tempo zmian naszego stylu życia sprawia, że oczekujemy coraz większej elastyczności tak w pracy, jak i w mieszkaniu.

Pokolenie X, Y, Z na rynku nieruchomości. Oczekiwania i potrzeby użytkowników wobec dostępności produktów i usług zmieniają się wraz z potrzebami grup społecznych, które z nich korzystają. Klient rynku nieruchomości nie jest i nie będzie jednolity. Są nimi zarówno przechodzący na emeryturę przedstawiciele pokolenia Baby Boomers, jak i ich wnuki z generacji Z, wchodzące właśnie na rynek pracy.

Rynek najmu, po latach powolnej ewolucji, przeżywa dzisiaj przyśpieszony etap dorastania. Zaangażowanych w niego jest coraz więcej podmiotów, ale pomimo szybkiego wzrostu, są to nadal początki jego profesjonalizacji. Żeby tworzyć mądre regulacje i tworzyć dojrzały rynek najmu potrzebujemy więc systemowych działań. Co powinniśmy zrobić w pierwszej kolejności?

Prywatne akademiki cieszą się w Polsce coraz większą popularnością. Studenci widzą w nich idealne rozpoczęcie życia na własną rękę. Inwestorzy dostrzegają dużą chłonność rynku, który obecnie zaspokaja niecałe 10 proc. zapotrzebowania na miejsca noclegowe dla studentów.

Architektura adaptacyjna, czyli budynki zmieniające funkcjonalność swoich elementów w zależności od aktualnych potrzeb, to pomysł sięgający przynajmniej średniowiecza. Dzisiaj architektura adaptacyjna ponownie zyskuje popularność, będąc odpowiedzią na wyzwania współczesności.

Mikroapartamenty mają zarówno swoich zagorzałych zwolenników, jak i przeciwników. Ci pierwsi, do których zalicza się guru minimalizmu Graham Hill, wskazują na zalety oszczędnego życia i elastyczną przestrzeń. Po drugiej stronie są głosy ostrzegające, że mikromieszkanie to pierwszy krok do depresji. Te ostatnie są popularne, bo zakorzenione w status quo i obronie istniejących nawyków. Mało kto mieszka w dobrze zaprojektowanych mieszkaniach z niewielką liczbą przedmiotów, za to dużo osób w za małych mieszkaniach z dużą ilością rzeczy.

Termin środowisko responsywne został po raz pierwszy użyty w 1977 roku przez Myrona Kruegera jako środowisko, w którym komputer zauważa i podąża za ruchami użytkowników odpowiadając inteligentnie poprzez złożony wirtualny oraz dźwiękowy przekaz. Definicja środowiska responsywnego została ponownie sformułowana w 2010 roku przez zespół badawczy Uniwersytetu w Eindhoven w następujący sposób: Środowiska responsywne to przestrzenie fizyczne wzbogacone przez inteligentne otoczenie, na przykład media i technologie, w celu zapewnienia interaktywnego, bogatego, unikalnego i zmiennego doświadczenia użytkownika.

Liczba studentów wzrasta z roku na rok w prawie każdym kraju Europy Zachodniej. Zdecydowanymi liderami stały się Niemcy i Holandia, gdzie odnotowano najwyższe wzrosty zarówno w ogólnej liczbie żaków, jak i procentowym udziale studentów zagranicznych. Warto zwrócić uwagę na fakt rosnącej liczby kierunków wykładanych po angielsku (ETP - English Taught Programmes). Liczba studentów zagranicznych rośnie również w Polsce, a zjawisko to wspomaga szeroka oferta europejskich i światowych ofert wymian zagranicznych. Jak w tym kontekście wygląda sytuacja rynku domów studenckich?

Według ostatniego raportu Głównego Urzędu Statystycznego w roku akademickim 2018/19 w Polsce uczyło się około 1,23 mln studentów. Od roku 2009 obserwujemy wyraźny wykładniczy wzrost liczby studentów zagranicznych, który osiągnął poziom 78 tys. osób. Najwięcej studiujących cudzoziemców pochodzi z krajów Europy Środkowo-Wschodniej i Indii, jednak dużym odsetkiem odznaczają się także osoby pochodzenia hiszpańskiego, tureckiego, czy norweskiego. Jaki jest więc realny popyt na miejsca w akademikach?

Według ostatniego raportu Głównego Urzędu Statystycznego w roku akademickim 2018/19 w Polsce uczyło się około 1,23 mln studentów. Od roku 2009 obserwujemy wyraźny wykładniczy wzrost liczby studentów zagranicznych, który osiągnął poziom 78 tys. osób. Najwięcej studiujących cudzoziemców pochodzi z krajów Europy Środkowo-Wschodniej i Indii, jednak dużym odsetkiem odznaczają się także osoby pochodzenia hiszpańskiego, tureckiego, czy norweskiego.